Ευχή δια Απαλλαγήν των Αισχρών Λογισμών

Ευχή δια Απαλλαγήν των Αισχρών Λογισμών
 

Δέσποτα Κύριε ο Θεός μου, ου εν χερσίν οι κλήροι μου, αντιλαβού μου κατα το έλεος σου, και μή εάσης με συναπολέσθαι ταις ανομίαις μου, μηδέ τω θελήματι επακολούθησαι της επιθυμούσης σαρκός μου κατά του πνεύματος. Πλάσμα σόν ειμί, μή παρίδης έργον χειρών σου, μη αποστραφής, οίκτειρον, αλλά μή εξουδενώσης, μηδέ υπερίδης με, Κύριε, ότι ασθενής ειμί, ότι προς σέ κατέφυγον τον σκεπαστήν μου Θεόν.Ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτον σοι, σώσον με ένεκεν του ελέους σου, ότι επι σέ επερρίφην εκ νεότητός μου, αισχυνθήτωσαν οι επανασταμένοι μοι και εντραπήτωσαν οι ζητούντες με εξώσαι απο σού δια πράξεων ασέμνων, δια λογισμών απρέπων, δι' ενθυμήσεων ασυμφόρων. Απέλασον απ' εμού πάσαν ρυπαρίαν, κακίας περίσσευμα, οτι σύ ει μόνος άγιος, μόνος ισχυρός, μόνος αθάνατος, κατα πάντα έχων την δυναστείαν ανείκαστον, και δια σού δίδοται πάσιν η κατά του διαβόλου και της αυτού στρατιάς ισχύς. Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δέσποινα Θεοτόκε, η ελπίς μου, και καταφυγή μου, σύ γινώσκεις τους λογισμούς μου και τας πράξεις μου και την ασθένειαν της ταπεινής μου φύσεως, και σοί την εμήν ψυχήν παριστώ ρερυπωμένην πολλαίς αμαρτίαις και λογισμοίς ατόποις. Σύ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, Σύ, Δέσποινα, βλέπεις τα έλκη των τραυμάτων της εμής ψυχής, σύ την ίασιν βράβευσον, επιχέουσα ρανίδα της σής φιλανθρώπου συμπαθείας. Επίβλεψον, Δέσποινα μου Θεοτόκε, και εθμενή ποίησον μετ' εμού τον σον Υιόν και Θεόν, τον μέλλοντα δημοσιεύειν ενώπιον Αγγέλων και ανθρώπων τους πονηρούς μου λογισμούς και ενθυμήσεις και πράξεις. Δέχεται σε ώς Μητέρα ο φιλάνθρωπος, υπέρ ψυχής αμαρτωλού και απεγνωσμένης πρεσβεύουσαν, ώς καταφυγήν και μεσίτριαν των αμαρτωλών. Ελέησον με τον χειμαζόμενον τω πελάγει των πειρασμών, τον θαρρούντα τω σώ ελέει και τη συμπαθεί προστασία, τον επιρρίπτοντα δια παντός το της ψυχής όμμα εις το πλήθος των σών οικτιρμών, και προσφέροντα σοι στεναγμόν εκ καρδίας συντετριμμένης. Μή παύση υπέρ εμού πρεσβεύουσα του ταπεινού και αθλίου, ινα δια της σής αντιλήψεως αξιωθώ συγχωρήσεως των πολλών μου δεινών πράξεων. Σέ γάρ επι τούτου καταφυγήν των αμαρτωλών έθετο ο Υιός σου και Θεός ημών, ο πάσης κτίσεως δημιουργός. Και ινα δια της σής προς αυτόν μεσιτείας τυχών σωτηρίας, μεγαλύνω και δοξάζω το υπεράγιον και υπέρτιμον όνομα, σου της υπερευλογημένης και υπεράγνου Θεομήτορος, της Πανενδόξου Παντανάσσης, νύν και αεί και εις τους ατελευτήτους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία, Δέσποινα Θεοτόκε η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε και σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη της όλης χάριτος του παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν και αυτάς τας αυλους και αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τη καθαρότητι και τω αγιασμώ της ψυχής και του σώματος. Επίδε επ' εμέ τον εναγή και ακάθαρτον και ρερυπωμένον και ψυχήν και σώμα τω μολυσμώ της εμπαθούς και ενηδόνου ζωής μου. Κάθαρων μου την εμπαθή διανοίαν και άγνισον, διόρθωσον μου τους πεπλανημένους και τετυφλωμένους λογισμούς, ρύθμισον και παιδαγώγησον μου τας αισθησεις, ελευθέρωσον με της τυραννούσης κακίας και αισχράς συνηθείας των ακαθάρτων προλήψεων και παθών. Στήσον μου πάσαν την κατ' ενεργείαν αμαρτίαν, και δώρησαι μοι νήψιν και διάκρισιν τω εσκοτισμένω και ταλαιπώρω νοι προς διόρθωσιν των οικείων σφαλμάτων τε και παραπτωμάτων, ινα του σκότους της αμαρτίας απαλλαγείς, καταξιωθώ δοξάζειν και ανυμνείν εν παρησσία, σε την μόνην αληθινήν Μητέρα του αληθινού φωτός, Χριστού του Θεού ημών. Ότι μόνη συν αυτώ και δι' αυτού ευλογημένη και δεδοξασμένη υπάρχεις υπο πάσης της αοράτου και ορατής κτίσεως, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ Λόγε του Θεού αθάνατε, ο των μεγίστων φύσεων τεχνιτής και κυβερνήτης, το φώς της αλήθειας, ο του σκότους της αγνοίας διώκτης, η λαμπρότης των νηφαλίων ψυχών, η παγκόσμιος χαρά των ορθοδόξων, η ηδύτης των Αγγέλων και των ψυχών, ο όλος ών κάλλος ακόρεστον, ο όλος ως γλυκασμός , ο όλος ών επιθυμία και έφεσις, ο της κατα νούν αντιλήψεως άφθονος όλβος τοις γνησίως σοι διακείμενοις, ο φύσει αγαθός και εύσπλαγχνος και ελεήμων, αποδίωξον απ' εμού του ταλαιπώρου τους παρενοχλούντας μοι λογισμούς. Σύ γάρ επίστασαι, καρδιογνώστα, ο θεωρών τα κρυπτά της καρδίας μου, ότι ακούσια μου εισί. Συγχώρησον μοι, Δέσποτα των απάντων, και μή γενέσθωσαν μοι εις σύνταγμα αμαρτίας, αλλ' ιλεώς μοι γενόμενος, εξαπόστειλον την χάριν σου εξ αγίου θρόνου δόξης σου, και επεσκίασον τη ασθενεία μου του αχρείου δούλου σου. Αμήν.