ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΣ

Κατηγορούν τους Χριστιανούς ότι είναι φανατικοί και θρησκόληπτοι ξεχνώντας ότι ούτε στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε θρησκευτική ελευθερία. Κατηγορούν το Χριστιανικό Ιερατείο ως φανατικό και μισαλλόδοξο ξεχνώντας ότι και οι Ιερείς της Αρχαίας Ελλάδος ήταν το ίδιο. Όσοι αμφισβητούν τις παραπάνω θέσεις ας μελετήσουν τις εξής ενδεικτικές περιπτώσεις :

• Ο ποιητής Διαγόρας ο Μήλιος καταδικάστηκε σε θάνατο για θρησκευτική ασέβεια ( Σουίδας Αριστοφάνης «Όρνιθες»)
• Ο φιλόσοφος Αναξαγόρας δικάστηκε με βάσει το ψήφισμα του χρησμολόγου Διοπείδη με το οποίο όσοι δεν πίστευαν στα Θεία και όσοι δίδασκαν μαθήματα Μετεωρολογίας (Πλούταρχος «Περικλής») καταδίκασαν τον Φιλόσοφο σε θάνατο για ασέβεια διότι κύρητε ότι τα μετεωρολογικά φαινόμενα οφειλόταν σε φυσικά αίτια και ότι δεν ήταν Θεόσταλτα σημεία.
• Ο μάντης Εφραντίδης λίγο πριν την ναυμαχία της Σαλαμίνος θυσίασε τρείς Πέρσες αιχμαλώτους ανηψιούς του Πέρση Βασιλέα στον Διονύσο ωμά. Παρά την αντίθετη γνώμη του Θεμιστοκλή (Πλούταρχος «Θεμιστοκλής»).
• Ο ποιητής Αισχύλος γλίτωσε παρά τρίχα το λυντσάρισμα από τον όχλο που ξεσήκωσαν εναντίον του Ιερείς.
• Το 318 π.Χ. με πρόταση του Σοφοκλέους του Ευβούλίδου ψηφίστηκε νόμος με τον οποίο απαγορευόταν με ποινή θανάτου η ίδρυση φιλοσοφικής σχολής χωρίς την άδεια της Βουλής.
• Οι Αρχαιολάτρες ξεχνάνε τις ανθρωποθυσίες με εντολές του μαντείου των Δελφών (Παυσανίας «Ελλάδος περιηγήσεις θ 17, δ 9 κλπ.)
• Ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας, ο Θεόφραστος, ο Πρωταγόρας και τόσοι άλλοι κυνηγήθηκαν για τις φιλοσοφικές σκέψεις τους.
• Όμως και οι μεγάλοι ήρωες δεν γλίτωσαν. Ο Αλκιβιάδης καταδικάστηκε σε θάνατο, δήμευσαν την περιουσία του και με ψήφισμα ζητούσαν απ’τους Ιερείς και τις Ιέρειες να τον καταριώνται (Πλούταρχος «Αλκιβιάδης»)

Δυστυχώς η επιλεκτική μνήμη κάποιων δεν τους αφήνει να θυμηθούν ότι την αντιπαλότητα Χριστιανισμού και Δωδεκάθεου ξεκίνησαν οι οπαδοί του δωδεκάθεου, όχι οι πιστοί  με των επί τριών αιώνων διωγμών των Χριστιανών. Όπως κοι οι διωγμοί των δωδεκαθειστών γίναν από οπαδούς του Χριστιανισμού και όχι από πιστούς. Ξεχνάνε επίσης ηθελημένα μάλλον ότι πριν το δωδεκάθεο στην Ελλάδα επικρατούσε μία άλλη Θρησκεία αυτή της Μεγάλης Μητέρας Θεάς η οποία ξεριζώθηκε βίαια μετά την εξάπλωση των Δωριέων και των Αχαιών.

Με όλα αυτά δεν θέλω να υποτιμήσω τους Αρχαίους Προγόνους μας αλλά να επισημάνω ότι και τότε και τώρα υπάρχουν οι οπαδοί και οι πιστοί. Οι μεν οπαδοί προσπαθούν με μισαλλοδοξία, με ισχύ μάχαιρας και όλα αυτά τα ανούσια και ανόητα, ενώ οι πιστοί προσπαθούν δια του λόγου και την επιχειρηματολογία.

Και τελικά οι πιστοί ανά τους αιώνας πάντα μα πάντα κυνηγούνται.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΟΛΥΜΠΟΥ ΜΙΧΑΗΛ (Π.Ε.) 2000